HISTORIA KARATE

STOPNIE

STYLE

METODY NAUKI

HIDETAKA NISHIYAMA

KATA

SHOTOKAN

GICHIN FUNAKOSHI

KYOKUSHIN

MASUTATSU ŌYAMA

Trening karate opiera się na metodach nauki:
- kihon

- kata

- kumite



KIHON

Kihon oznacza po japońsku podstawy. W sztukach walki używany jest do określenia zbioru technik podstawowych, zazwyczaj ćwiczonych "w powietrzu", z udziałem partnera lub bez, często w ruchu. Wiele szkół walki zaleca trening kihon na każdym treningu i powtarzanie ciosów, kopnięć, bloków, cięć itp. aż do wyczerpania, by wykształcić tzw. pamięć fizjologiczną (spowodować działania odruchowe i przyzwyczaić mięśnie do właściwego ułożenia). Techniki w Kihon dzielimy na kilka podstawowych grup:
- Dachi (postawy)

- Tsuki (uderzenia)

- Geri (kopnięcia)

- Uke (bloki)

- Barai (podcięcia)

- Kyusho (techniki ucisku na punkty witalne)



KUMITE

Kumite (dosł. spotkanie dłoni) - walka w karate nosi nazwę kumite i jest najtrudniejszym rodzajem treningu.

Ćwiczący sztuki walki zostaje powoli, systematycznie dopuszczony do walki, dopiero po gruntownym przygotowaniu psychofizycznym. Adept musi najpierw poznać różne kombinacje kopnięć, uderzeń, bloków, ogólnych zasad skutecznej obrony i ataku. Można wyróżnić kilka rodzajów kumite:
- kihon-ippon-kumite - atakujący (zwany tori) przeprowadza jeden uzgodniony atak z krokiem w przód, a broniący się (tzw. uke) wykonuje pojedynczy blok i uzgodnioną kontrę

- sanbon-kumite - tori przeprowadza trzy kolejne uzgodnione ataki do przodu, uke wykonuje trzy bloki (cofając się), a następnie uzgodnioną kontrę

- gohon-kumite - tori przeprowadza pięć kolejnych ataków do przodu, uke pięć bloków i kontrę

- okuri-ippon-kumite - tori atakuje na dwa sposoby, bądź po bloku i kontrze ze strony uke, tori nie odpuszcza i atakuje ponownie

- jiyu kumite - tori atakuje w dowolny sposób, uke broni się także dowolnie, ataki i obrony są ponawiane i przeprowadzane do skutku (lub przez określony czas, np. 1 minutę).
Jedynie jiyu kumite oznacza klasyczny sparing.